Lekturę „Metafizycznego haremu” można traktować jako kolejny element budujący wizerunek artysty dziwacznego, skomplikowanego, może nawet zaburzonego. Studium na wieloletnią psychoterapię. Ale dla mnie to historia uzupełniająca życiorys Witkacego o płaszczyznę często we wspomnieniach o geniuszu pomijaną, a – jak się okazuje – szalenie istotną (z pełnym przekonaniem używam tu słowa „szalenie”). Oczywiście, książka Małgorzaty Czyńskiej …
